Dzisiaj swój wykład miał zwycięzca konkursu na najlepszą pracę konferencji. Wygrał Gologlu et al z pracą "One the Function Field Sieve and the Impact of Higher Splitting". Praca dotyczyła teorii liczb, ogólnie była chwalona. Nie jest to jednak moja działka, więc nie chcę wypowiadać się ekspercko na temat tego rezultatu.
Dla mnie największe wrażenie zrobiła sesja nr 13, czyli zagadnienia obliczeń wielopodmiotowych. Zaczął Yuval Ishai. To jedna z tych osób, które ma zawsze świetne przygotowane wystąpienia. Jednoczeście wykład był wyjątkowy interesujący dla mnie. Autor mówił jak zrobić gadżet podobny do obwodu Yao, ale bardziej skompresowany. To jest o tyle ciekawe, że obwody Yao wykorzystywałem osobiście w pracy "One-Time Programs with Limited Memory". Mogę więc teraz zastanowić się, czy nie da się zastąpić tej nowo zaproponowanej konstrukcji w swej starej pracy. Dzięki temu pewnie poprawią się parametry. Po takich wykładach dokładnie rozumie się, co to znaczy "środowisko naukowe". Badania to praca zespołowa!
Jako drugi w tej sesji swą pracę przedstawiał Ron Rothblum. Wynik znowu ciekawy. Idea jest taka: ile trzeba "przekupić" osób, żeby czegoś się dowiedzieć w jakimś obliczeniu wielopodmiotowym? Ogólne oszacowania są znane. Ale co, gdy ograniczymy np. głębokość drzewiastą funkcji, którą obliczamy? Wtedy da się zrobić to lepiej.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz